Rest van fietsvakantie in vogelvlucht
Door: Jak
Blijf op de hoogte en volg Jak
16 Juli 2013 | Nederland, Wijk bij Duurstede
De laatste keer dat ik mijn blog bijhield zat ik nog in de Italiaanse Alpen en was ik ziek. Twee dagen later waren we weer gezond en zaten weer op de fiets.
Op 4 juli staken mijn fietsmaatje en ik de Reschenpass over (vlak na de bizarre maar mooie Reschensee) op een hoogte van 1455m en reden zo Oostenrijk binnen.
Oostenrijk is een mooi land, hoge bergen en diepe dalen. Het asfalt is er mooi, de automobilisten zijn redelijk netjes tegen fietsers (op die ene bus vlak bij de Albergpass na). We hadden nog steeds mooi weer, maar het begon koud te worden 's nachts.
6 juli gingen we op weg naar de Albergpass, met een aantal kilometers lang 13% en vlak voor de pass nog een fietspad met gravel en 18%. Die ik niet fietsend opkwam, maar mijn fietsmaatje wel. De Albergpass zelf ligt op een hoogte van 1800 meter en is meer een toeristische attractie, dan iets anders... Toen we omlaag mochten (voor meer dan 10km) gingen we hard. En het was fijn en stoer en een beetje spannend. De auto's die je inhalen, de haarspeldbochten waar je moet afremmen. Het snel veranderende uitzicht. Heerlijk!
Om het een beetje beknopt te houden: Begrenz met de Milkafabriek en de geur van chocolade door de hele stad (beetje vergelijkbaar met Utrecht en de koffielucht van de DE-fabriek). De Bodensee met de vele muggen en het mooie uitzicht. De Rijn en de Donau die we zo nu en dan volgden, en zo nu en dan overstaken. Het uitzicht op Zwitserland.
En daarna de mooie kleine stad Sigmaringen in Duitsland. Waar we van de route moesten afwijken, omdat er grote herstelwerkzaamheden waren aan de weg. En waarbij we enkele kilometers moesten omrijden.
Tübingen, waar een rustdag hebben ingelast, omdat we gewoon moe waren en van de stad wilden genieten. Het was vakantie, en de enigen die we verantwoording moesten afleggen waren wijzelf.
En de mooie treinrit van Speyer naar Venlo, langs de Lorelei en grote stukken van de Rijn. Ik had heimwee sinds ik de Rijn had gezien, en zou snel weer op vakantie gaan. Daarnaast hadden we al zoveel gezien, en werd dat stuk van Duitsland als saai bestempeld in de fietsgids die we volgden.
Eenmaal in Nederland in 1 dag van Venlo naar Wijk bij Duurstede gefietst. Ik merkte dat ik hier in mijn element was. Geen bergen meer, alleen maar (tegen-) wind en dijken. Het was de dag voor de Nijmeegse Vierdaagse, en het was nogal chaos in Nijmegen, maar voor de rest waren er geen bijzonderheden die dag.
Uiteindelijk met iets van 1000 km op de teller was ik thuis en we werden daar door mijn moeder verwelkomd met andijviestampot a la mama. Dat had ik al maanden niet meer gegeten, en dat was heerlijk. Daarnaast mijn fietsmaatje voorgesteld aan mijn moeder en mijn vriendin. En het was erg gek om weer thuis te zijn, en niet meer de volgende dag verder te gaan.
Stiekem mis ik het zwerven en fietsen wel een beetje. Zelfs nu ik dit schrijf en weer in het buitenland zit.
Op 4 juli staken mijn fietsmaatje en ik de Reschenpass over (vlak na de bizarre maar mooie Reschensee) op een hoogte van 1455m en reden zo Oostenrijk binnen.
Oostenrijk is een mooi land, hoge bergen en diepe dalen. Het asfalt is er mooi, de automobilisten zijn redelijk netjes tegen fietsers (op die ene bus vlak bij de Albergpass na). We hadden nog steeds mooi weer, maar het begon koud te worden 's nachts.
6 juli gingen we op weg naar de Albergpass, met een aantal kilometers lang 13% en vlak voor de pass nog een fietspad met gravel en 18%. Die ik niet fietsend opkwam, maar mijn fietsmaatje wel. De Albergpass zelf ligt op een hoogte van 1800 meter en is meer een toeristische attractie, dan iets anders... Toen we omlaag mochten (voor meer dan 10km) gingen we hard. En het was fijn en stoer en een beetje spannend. De auto's die je inhalen, de haarspeldbochten waar je moet afremmen. Het snel veranderende uitzicht. Heerlijk!
Om het een beetje beknopt te houden: Begrenz met de Milkafabriek en de geur van chocolade door de hele stad (beetje vergelijkbaar met Utrecht en de koffielucht van de DE-fabriek). De Bodensee met de vele muggen en het mooie uitzicht. De Rijn en de Donau die we zo nu en dan volgden, en zo nu en dan overstaken. Het uitzicht op Zwitserland.
En daarna de mooie kleine stad Sigmaringen in Duitsland. Waar we van de route moesten afwijken, omdat er grote herstelwerkzaamheden waren aan de weg. En waarbij we enkele kilometers moesten omrijden.
Tübingen, waar een rustdag hebben ingelast, omdat we gewoon moe waren en van de stad wilden genieten. Het was vakantie, en de enigen die we verantwoording moesten afleggen waren wijzelf.
En de mooie treinrit van Speyer naar Venlo, langs de Lorelei en grote stukken van de Rijn. Ik had heimwee sinds ik de Rijn had gezien, en zou snel weer op vakantie gaan. Daarnaast hadden we al zoveel gezien, en werd dat stuk van Duitsland als saai bestempeld in de fietsgids die we volgden.
Eenmaal in Nederland in 1 dag van Venlo naar Wijk bij Duurstede gefietst. Ik merkte dat ik hier in mijn element was. Geen bergen meer, alleen maar (tegen-) wind en dijken. Het was de dag voor de Nijmeegse Vierdaagse, en het was nogal chaos in Nijmegen, maar voor de rest waren er geen bijzonderheden die dag.
Uiteindelijk met iets van 1000 km op de teller was ik thuis en we werden daar door mijn moeder verwelkomd met andijviestampot a la mama. Dat had ik al maanden niet meer gegeten, en dat was heerlijk. Daarnaast mijn fietsmaatje voorgesteld aan mijn moeder en mijn vriendin. En het was erg gek om weer thuis te zijn, en niet meer de volgende dag verder te gaan.
Stiekem mis ik het zwerven en fietsen wel een beetje. Zelfs nu ik dit schrijf en weer in het buitenland zit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
