Aangekomen in Dalyan

Het afscheidsfeestje was super leuk. En ik vond het erg leuk met de mensen die er waren. Veel verschillende mensen waren naar Wijk gekomen. Mensen die ik ken van de SP, van de middelbare school, van internet en gewoon vanuit Wijk. Mijn moeder had lekkere hapjes gemaakt, en er werd lekker gekletst.

De volgende ochtend op het vliegveld was het: Stress, stress, stress. Vooral omdat ik mijn moeder en Sara erg ga missen en zij mij. Daarnaast weigerden de trappers van mijn fiets af te gaan. En bleef de fietshoes slechter zitten dan verwacht/gehoopt. Francy was zo lief om me uit te komen zwaaien.
De vlucht ging prima. Het vliegtuig was mooi op tijd. De overstap goed. En mijn fiets kwam er in zijn geheel uit, zonder schade. En er stond iemand op het vliegveld om me op te halen.
En toen kwam het ‘probleem’: hoe krijg je een fiets in een FIAT uno… Nou zo: voorwiel eruit, low-rider eraf en erin passen. Ik merkt wel dat degene die me kwam ophalen, er geen heil in zag. Maar het lukte, en de fiets stak er maar 5 cm uit. Met een touw de achterbak vastgemaakt, en gezegd dat ze gewoon kon rijden. Eerst durfde ze niet harder dan 40 km/uur. Daarna reden we gelukkig 70 waar dat mocht. Om kwart over 11 reden we het terrein op, wat onderdeel is van een natuurreservaat, en ook als zodanig is afgesloten met een slagboom.

Eenmaal hier, mocht ik een bed uitzoeken in een container, waar ik slaap met 2 anderen. Ik heb mijn spullen vanochtend, toen zij nog sliepen, een plekje gegeven. Daarna warm ontbeten en mijn fiets weer in elkaar gezet en de banden opgepompt.

Daarna kreeg ik een korte rondleiding en werd ik voorgesteld aan de 5 zeeschildpadden die hier zitten. 1 ‘green turtles’ en 4 ‘loggerhead turtles’. Een aantal missen een vin en eentje heeft lucht onder zijn schild zitten, waardoor hij blijft drijven. Ik heb geleerd dat de loggerhead zo’n 150 jaar oud kunnen worden, maar de green turtles, die strikt vegetariër zijn, worden wel 230 jaar. Degene hier in de opvang zijn nog ‘jong’, tussen de 5 en 30 jaar oud.
Ze zitten in vrij kleine tanks, maar omdat het winter is, doen en eten ze weinig. Het lijkt een beetje vergelijkbaar met een winterslaap. Buiten is een grote tank van 3 meter doorsnee en 5 meter diep. Hier wordt gekeken of de zeeschildpadden kunnen duiken en zelf hun voedsel kunnen pakken.

Verder heb ik al een vogelaar ontmoet, hij is hier al 25 jaar vrijwilliger. Hij vertelde dat er in Dalyan en omgeving wel 300 soorten vogels zitten, dus daar ben ik eigenlijk wel blij om. Kan ik lekker vogelen in mijn vrije tijd.
Helaas is hier geen internet, omdat het heel hard waait, en dit centrum de enige is waarvoor hier internet lijnen zijn (boven de grond tussen palen). Dus ik zal dit uploaden als ik in Dalyan ben.

Een lieve groet voor iedereen die me volgt,
Jak