Einde van de stage, het nieuwe avontuur tegemoet

De afgelopen tijd is er weer veel gebeurd. Inmiddels zit mijn stage erop en zit ik bij mijn vader in Kas. Ik ben hard aan het werk om de verslagen af te schrijven, en tegelijkertijd geniet ik van het drukke leven in de gezellige plaats Kas. Maar ik zal niet op de zaken vooruitlopen.

De vorige keer liet ik weten dat het hier rustig is. Dat klopt nog steeds, hoewel ik wel merk dat de stemming grimmiger begint te worden. In Kas is er meer van te merken dan in Dalyan. Elke avond om 21:00 uur staan ze hier onder het standbeeld van Atatürk liederen te zingen en herrie te maken. Het is een mooi en vreedzaam protest. Ik hoorde dat ze gisteren om 22:00 uur overal in Turkije een enorme flash-mob hebben gehouden en een paar minuten hebben stilgestaan op hun plaats. De politie kan hier weinig tegen doen, want men overtreedt de regels niet.

Sinds mijn laatste verslag zijn hier 2 weken verstreken. Op het schildpaddencentrum zijn 4 nieuwe schildpadden gekomen: Atlas, Senem en eentje die nog geen naam heeft. Atlas is op het hoofd geslagen door een visser en had een haakje in zijn bek. We hebben de wond dichtgemaakt met bijenwas (net als bij de vorige met een hoofdwond), en hij heeft een goede kans dat hij het gaat halen. Hij heeft waarschijnlijk 1 maand rondgezwommen voor hij aan land kwam. Dat is ook meteen de reden waarom hij Atlas heet, omdat hij zo sterk is.
Senem heeft een hoofdwond, waarschijnlijk door een steen. Ze heeft geluk dat de hoofdwond niet zo diep is, en ze geen verband op haar kop nodig heeft. Ze zwemt rustig rond, dus dat is mooi. De nieuwe (en naamloze schildpad) weet ik niet wat die mankeert. Die kwam aan, op de dag dat ik vertrok.

De laatste 2 weken waren rumoerig en gezellig tegelijk. Mijn moeder kwam langs met twee vrienden, en ik heb me 2 dagen teruggetrokken om daar te werken aan mijn verslag. Dit omdat ik op het schildpaddencentrum geen tijd kon vinden om hieraan te werken. Overdag vroegen gidsen naar mij om de groepen rond te leiden, ’s avonds was het druk in het kantoortje en ’s nachts wilde ik gewoon slapen ;-).
Het was erg gezellig met mijn moeder en die twee vrienden, en het was voor mij vooral weer even een baken van rust in de hectiek die er altijd schijnt te heersen. Ik heb een paar lieve nieuwe vrijwilligers uit Engeland en Zuid-Afrika/Australië ingewerkt. En veel lol met hen gehad. Lekker gekookt en brownies gemaakt in de kleur van asfalt (ze waren overigens niet verbrand en smaakten goddelijk).
Ik ben op nachtpatrouille geweest en heb gezien hoe een vrouwtje van de Onechte karetschildpad (Caretta caretta) haar eieren legde. Dat was prachtig om te zien. Op de terugweg nog met de fotografe die mee was naar de sterren gekeken. Het was heerlijk relaxt.

Ook heb ik mijn persoonlijke record gebroken op mijn op een na laatste dag: 8 groepen rondgeleid! 3 groepen van meer dan 30 mensen en 5 kleinere groepjes tussen de 8 en 15 mensen. Ik heb ervan genoten om in mijn Steenkolen Duits, redelijke Engels en mijn Nederlands voor geëmigreerden uitleg te geven over de schildpadden. Ik hoop wel dat mijn fatsoenlijke Nederlands weer terugkomt, net als de woorden waar ik soms gewoon niet op kan komen.

Zaterdag hadden we een soort feestje. Daar heb ik afscheid genomen van mijn nieuwe vrienden en ben ’s ochtends vroeg naar Ortaca gefietst over twee mooie heuvels/bergen. Daar per bus naar Kas gegaan, waar ik nu mijn blog bijhoudt.

En nu, 3 dagen later, mis ik mijn schildpadden, van wie ik afscheid heb genomen. Simge, mijn grote liefde, kwam zelfs even boven om gedag te zeggen; Senem, die ik helaas niet heb mogen leren kennen; Fethiye de nieuwsgierigste van allemaal voor wie ik diep heb mogen snorkelen voor zeegras; Nuri, de macho; Atlas, de lieve krachtpatser; Neslihan, de wijze oude dame en als laatste zal ik ook Iza missen, de jongste en mooiste van allemaal.

Misschien hebben jullie het gezien op mijn blog, maar mijn stage in Dalyan zit er nu echt op. Mijn volgende plannen treden in werking. Ik ga rustig aan naar huis reizen. De 21e vertrek ik hier met mijn fiets op de ferry naar Rhodos (overstap op Meis), daar heb ik anderhalve dag om de oude stad van Rhodos Stad te ontdekken. Van Rhodos vlieg ik naar Venetië, van waar ik naar huis ga fietsen met een vriend van me.

Bedankt voor het lezen van mijn blogs. En bedenk: mijn geschreven woord is nooit ver weg.